فائرلغتنامه دهخدافائر. [ ءِ ] (ع اِ) کینه . (منتهی الارب ): فار فائره ؛ جوشید کینه و خشم او. (شرح قاموس ).
فائرلغتنامه دهخدافائر. [ ءِ ] (ع ص ) پراکنده پی از ستور و جز آن . || (اِ) آهوبرگان . آهو. (منتهی الارب ). ج ، فور.
حفارلغتنامه دهخداحفار. [ ] (اِ) ظاهراً مرغی است و آنرا بلهجه ٔ طبری وکا گویند : کبک و حفار هست کوک و وکا.(نصاب طبری ).
حفارلغتنامه دهخداحفار. [ ح َ ] (ع اِ) چوبی که آنرا خمانیده و در وسط سوراخ کرده میان خانه [ چادر خیمه ] تعبیه کنند و درسوراخ آن ستون میانه قائم گردانند. (منتهی الارب ).
آهولغتنامه دهخداآهو. (اِ) غزال . غزاله . ظبی . ظبیه . ابوالسفاح . فائر. ج ، فور : بباغ اندر کنون مردم نبرّد مجلس از مجلس براغ اندر کنون آهو نبرّد سیله از سیله . رودکی .چون نهاد او پَهَنْد را نیکوقید شد در پَهَنْد او آهو. <
خفائرلغتنامه دهخداخفائر. [ خ َ ءِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ خَفِرةو خفر. رجوع به خَفِرة و خفر در این لغت نامه شود.
ضفائرلغتنامه دهخداضفائر. [ ض َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ ضفیرة. (منتهی الارب ).- ضفائرالجن ؛ پرسیاوشان . (منتهی الارب ).