فراتینلغتنامه دهخدافراتین . [ ف َ ] (اِ) گفتار و سخن آسمانی ، چه فراتین نواد بمعنی آسمانی زبان است . به لغت زند و اوستا نوادر زبان را گویند. (برهان ). و تبدیل فرازین است که از دساتیر نقل شده است . (آنندراج ) (انجمن آرا).
فروتنلغتنامه دهخدافروتن . [ ف ُ ت َ ] (ص مرکب ) (از: فرو + تن ). (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). تواضعکننده و متواضع. (برهان ). خاضع. خاشع. نرم گردن . (یادداشت بخط مؤلف ) : فروتن بود شه که دانا بودبه دانش بزرگ وتوانا بود. فردوسی .فرو