لغتنامه دهخدا
مرزاء. [ م ُ رَزْ زَءْ ] (ع ص ) آن که هر کس از وی نیکوئی یابد. (مهذب الاسماء). کریم . (از اقرب الموارد).کریمی که مردمان را از نیکوکاری و خیر و فواید او بهره ای باشد. (از متن اللغة). مرزء مرد جوانمرد که مردمان به خیر او برسند. (منتهی الارب ). || المؤمن مرزاء، أی مفعول بالرزی