لغتنامه دهخدا
نوبخت . [ ن َ ب َ ] (اِخ ) نام منجم معروف ایرانی است که در قرن دوم هجری می زیسته است و گویند نسبت خود را به گیو پسر گودرز پهلوان ایرانی می رسانده و نوبختیان یا آل نوبخت از احفاد ویند. وی در دربار منصور خلیفه ٔ عباسی که به علم نجوم اعتقادی داشت منزلت یافت و از اعاظم درباریان ا