لغتنامه دهخدا
نورا. [ رُل ْ لاه ] (اِخ ) هروی (مولانا...)، متخلص به نور. از شاعران قرن دهم هجری است . به روایت مؤلف صبح گلشن «ظرافت و مزاح بر مزاج غالب داشته و...و به شیمه ٔ خوش طبعی نقد جان عزیز باخت ». او راست :نقد جان را فدای لاله عذاری نساختم (؟)ای روی من سیاه که کاری نساختم .