لغتنامه دهخدا
حنکلة. [ ح َ ک َ ل َ ] (ع ص ) زن نکوهیده ٔ سیاه ودرشت . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). نکوهیده و سیاه از زنان . (اقرب الموارد). || مؤنث حنکل . (اقرب الموارد). رجوع به حنکل شود. || (مص ) گران رفتن و آهستگی کردن در رفتار. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (نا