لغتنامه دهخدا
کلعند. [ ک ُ ع ُ ] (ص ) لفظی است که به جهت مردم ناهموار و ناتراشیده وضع کرده اند. (برهان ) (آنندراج ). مردم خودرای و سرکش و ناهموار و ناتراشیده . (ناظم الاطباء). || مرد قوی هیکل را نیز گویند. (برهان ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || مردم هرزه گوی و پوچ گوی را هم گفته اند.(بر