ابتذال

'ebtezāl

۱. دائم به کار بردن و کهنه کردن چیزی؛ کهنگی.
۲. خوار کردن؛ بی‌قدری؛ پستی.

بیارزشی، بیقدری، پستی، پیشپاافتادگی

بی ارجی، پرهیز، پیش پاافتادگی، خوارگرای