بلایهفرهنگ فارسی عمید۱. نابکار؛ تباهکار.۲. زن بدکار: ◻︎ هزاران جفت همچون ویس یابی / چرا دل زآن بلایه برنتابی (فخرالدیناسعد: ۱۴۶).۳. زشت و ناشایست.
بلایهلغتنامه دهخدابلایه . [ ب َ ی َ / ی ِ ] (ص ) نابکار. (از برهان ) (از آنندراج ) (شرفنامه ٔ منیری ). نابکار دشنام ده . (صحاح الفرس ). تباهکار و ناکس و فرومایه و بداصل . (ناظم الاطباء). حُثالة. حَرض . حقیر. خابث . خَبیث .. رَذل . لاده . مَحروض . ناچیز. ناکس .
بلاعلغتنامه دهخدابلاع . [ ب َل ْ لا ] (ع ص ) شخص بسیاربلع. آنکه بسیار می بلعد. (از ذیل اقرب الموارد از لسان ).
بلاهیلغتنامه دهخدابلاهی . [ ب َ ] (ع اِ) ج ِ بُلَهْنیَة. (ناظم الاطباء). رجوع به بلهنیة و بلاهن شود.
بلایه کارلغتنامه دهخدابلایه کار. [ ب َ ی َ / ی ِ ] (ص مرکب ) ناحفاظ. بدعمل . (فرهنگ فارسی معین ). خانع. || زن روسپی و قحبه . (ناظم الاطباء). رَمّازة. هَلوک . (از منتهی الارب ). و رجوع به بلابه کار و بلاده کار شود.
بلایه زادهلغتنامه دهخدابلایه زاده . [ ب َ ی َ / ی ِ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) زنازاده : سلم آواز داد سرهنگی را از سرهنگان کرمانی نامش محمدبن مثنی ، و گفت بگوی آن کشتیبان را که امیر فرموده که به در آی . محمد گفت
بلایه کارلغتنامه دهخدابلایه کار. [ ب َ ی َ / ی ِ ] (ص مرکب ) ناحفاظ. بدعمل . (فرهنگ فارسی معین ). خانع. || زن روسپی و قحبه . (ناظم الاطباء). رَمّازة. هَلوک . (از منتهی الارب ). و رجوع به بلابه کار و بلاده کار شود.
بلایه زادهلغتنامه دهخدابلایه زاده . [ ب َ ی َ / ی ِ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) زنازاده : سلم آواز داد سرهنگی را از سرهنگان کرمانی نامش محمدبن مثنی ، و گفت بگوی آن کشتیبان را که امیر فرموده که به در آی . محمد گفت
بلایه قزلغتنامه دهخدابلایه قز. [ ب َ ی َ / ی ِ ق َ ] (اِ مرکب ) نوعی از ابریشم گنده که کم قیمت باشد. (آنندراج ) (از هفت قلزم ).
بلادلغتنامه دهخدابلاد. [ ب َ ] (ص ) بلابه و بدکار. بلاده . بلایه .(از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بلاده و بلایه شود.
بلابهلغتنامه دهخدابلابه . [ ب ِ ب َ ] (ص ) هرزه گوی و نابکار و فاسق و بدکاره و فحاش ، و این لفظ را بر زنان بیشتر اطلاق کنند. بلایه . (از برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). بلاد. بلاده . بلایه . رجوع به بلاد و بلایه شود.- ابن بلابه ؛ ولدالزنا. (ناظم الاطباء).
بلابه کارلغتنامه دهخدابلابه کار. [ ب ِ ب َ / ب ِ ] (ص مرکب ) فاجر و شهوت پرست || روسپی و قحبه و زناکار. (ناظم الاطباء). و رجوع به بلابه و بلاده و بلایه و بلایه کار شود.
بلایه کارلغتنامه دهخدابلایه کار. [ ب َ ی َ / ی ِ ] (ص مرکب ) ناحفاظ. بدعمل . (فرهنگ فارسی معین ). خانع. || زن روسپی و قحبه . (ناظم الاطباء). رَمّازة. هَلوک . (از منتهی الارب ). و رجوع به بلابه کار و بلاده کار شود.
بلایه زادهلغتنامه دهخدابلایه زاده . [ ب َ ی َ / ی ِ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) زنازاده : سلم آواز داد سرهنگی را از سرهنگان کرمانی نامش محمدبن مثنی ، و گفت بگوی آن کشتیبان را که امیر فرموده که به در آی . محمد گفت
بلایه قزلغتنامه دهخدابلایه قز. [ ب َ ی َ / ی ِ ق َ ] (اِ مرکب ) نوعی از ابریشم گنده که کم قیمت باشد. (آنندراج ) (از هفت قلزم ).