فرازیلغتنامه دهخدافرازی . [ ف َ ] (حامص ، اِ) بلندی . سربالائی : بدو گفت کای ریمن پرفریب مگر کز فرازی ندیدی نشیب . فردوسی .باز باید شدن از شر به سوی خیر به طبعکز فرازی سوی پستی چو به طبع آمده باز . ناصرخسرو
گردن فرازیلغتنامه دهخداگردن فرازی . [ گ َ دَ ف َ ](حامص مرکب ) سرافرازی . سربلندی . مناعت : بگردن فرازی و مردانگی برای هشیوار و فرزانگی . فردوسی .توانم که گردن فرازی کنم بشمشیر با شیر بازی کنم ز نخجیر و گردن فرازی و رزم ز مهر
فرازیدنلغتنامه دهخدافرازیدن . [ ف َ دَ ] (مص ) بند کردن . ضد گشادن . (آنندراج ). وصل کردن . (برهان ذیل کلمه ٔ فراز). || بالا بردن . افراشتن . فراختن : ز گرد سواران و از یوز و بازفرازیدن نیزه های دراز. فردوسی .دل خویش و کف خویش و رخ خو
فرازیدهلغتنامه دهخدافرازیده . [ ف َ دَ / دِ ] (ن مف ) افراشته . بالابرده . افراخته . فراخته . رجوع به فراخته و فرازیدن شود.
فرازینلغتنامه دهخدافرازین . [ ف َ ] (ص نسبی ) بالایی . فرازی . اعلی . ضدفرودین . (از آنندراج ). رجوع به فراز و فرازی شود.
ذات الرداةلغتنامه دهخداذات الرداة. [ تُرْ رَ ] (اِخ ) پشته و زمین فرازی سرخ فام ببلاد نصر. (المرصع).
علیلغتنامه دهخداعلی . [ ع َ ] (اِخ ) ابن غراب فرازی کوفی ، مکنّی به ابوالحسن . تابعی بود. و رجوع به ابوالحسن (علی بن ...) شود.
شیبیلغتنامه دهخداشیبی . (حامص ) شیوی . هبوط. صبب . (یادداشت مؤلف ). || (ص نسبی ) منسوب به شیب . نشیبی . مقابل فرازی .- سراشیبی ؛ سرازیری .
هرشیلغتنامه دهخداهرشی . [ هََ شا ] (اِخ ) وادیی است در راه مکه . (منتهی الارب ). زمین فرازی است که نباتات بسیار در آن روید و در راه شام به مدینه و به مکه قرار دارد. زمین مسطح است . (معجم البلدان ).
فرازین اروندلغتنامه دهخدافرازین اروند. [ ف َ اَرْ وَ ] (اِ مرکب ) زبده و خلاصه ٔ عالم علوی . (آنندراج ). از برساخته های فرقه ٔ آذرکیوان .
فرازیدنلغتنامه دهخدافرازیدن . [ ف َ دَ ] (مص ) بند کردن . ضد گشادن . (آنندراج ). وصل کردن . (برهان ذیل کلمه ٔ فراز). || بالا بردن . افراشتن . فراختن : ز گرد سواران و از یوز و بازفرازیدن نیزه های دراز. فردوسی .دل خویش و کف خویش و رخ خو
فرازیدهلغتنامه دهخدافرازیده . [ ف َ دَ / دِ ] (ن مف ) افراشته . بالابرده . افراخته . فراخته . رجوع به فراخته و فرازیدن شود.
فرازین اروندلغتنامه دهخدافرازین اروند. [ ف َ اَرْ وَ ] (اِخ ) نام کتابی از تألیفات شهنشاه عجم جمشید (!). (آنندراج ). از برساخته های فرقه ٔ آذرکیوان .
فرازین پایهلغتنامه دهخدافرازین پایه . [ ف َ ی َ / ی ِ ] (اِ مرکب ) مرتبه ٔ اعلی ، به خلاف فرودین پایه ، چه فراز و فرود ضد یکدیگرند. رجوع به فراز شود. (از آنندراج ). از برساخته های فرقه ٔ آذرکیوان .
سرافرازیلغتنامه دهخداسرافرازی . [ س َ اَ ] (حامص مرکب ) فخر. بزرگی . شرف : که چندان سرافرازی و دستگاه بزرگی و اورند و فر و کلاه . فردوسی .نبشتن بیاموختش پهلوی نشست و سرافرازی خسروی . فردوسی .ایا بزرگ و
سرفرازیلغتنامه دهخداسرفرازی . [ س َ ف َ ] (حامص مرکب ) فخر. افتخار. مفاخرت . مباهات : پس ازچه رسد سرفرازی مراچو کوشش ترا گوی بازی مرا. اسدی .فخر ملکان شیرزاد شاهی کو را رسد از فخر سرفرازی . مسعودسعد.و
افرازیلغتنامه دهخداافرازی . [ اَ ] (حامص ) بلندی . ارتفاع : ای دیو دوان چرا نمی بینی از جهل نشیب دهر از افرازی . ناصرخسرو.|| درازی . || فراخی . (ناظم الاطباء). || بالایین . بالایی : موسی (ع ) عصا را بینداخت ،