۱. بین؛ میان؛ داخل.
۲. پیچیدن؛ درنوردیدن؛ درهم پیچیدن.
〈 لفونشر: (ادبی) در بدیع، آوردن چند کلمه در شعر یا نثر (لف)، و سپس آوردن صفات و تشبیهاتی برای آنها (نشر)؛ طیونشر.
〈 لفونشر مرتب: (ادبی) در بدیع، لفونشری که کلمۀ اول نشر مربوط به کلمۀ اول لف، و کلمۀ دوم نشر مربوط به کلمۀ دوم لف باشد، همچنین تا آخر، مانند این شعر: نباشد چون لب و رخسار و گیسوی و برت هرگز / شکر شیرین و گل رنگین و شب مشکین و صبح انور.
〈 لفونشر مشوّش: (ادبی) در بدیع، لفونشری که ترتیب خاصی نداشته باشد.
〈 لفونشر معکوس: (ادبی) در بدیع، لفونشری که کلمۀ اول نشر مربوط به کلمۀ آخر لف باشد.