کدورتلغتنامه دهخداکدورت . [ ک ُ رَ ] (ع اِمص ) کدورة. تیرگی و آلودگی و ناپاکی آب . (ناظم الاطباء). آلودگی و ناپاکی .مقابل صفا و صفوت . (فرهنگ فارسی معین ) : داد صفاهان ز ابتدام کدورت گرچه صفا باشد ابتدای صفاهان . خاقانی .کدورت روز ز
کدورت انگیزلغتنامه دهخداکدورت انگیز. [ ک ُ رَ اَ ] (نف مرکب ) ملال آور. آنکه تولید کدورت کند. (فرهنگ فارسی معین ) : چنین که صورت عالم کدورت انگیز است به بزم دهر تو گویی چراغ بی نورم .ابوطالب کلیم (از آنندراج ).
کدورت آوردنلغتنامه دهخداکدورت آوردن . [ ک ُ رَ وَ دَ ] (مص مرکب ) ملال آوردن . اندوه آوردن . آزردگی آوردن . (از ناظم الاطباء): ذکر کدورت کدورت آرد. (جامع التمثیل ).
کدورت داشتنلغتنامه دهخداکدورت داشتن . [ ک ُ رَ ت َ ] (مص مرکب )مکدر بودن . کدر بودن . (یادداشت مؤلف ) : آنکه ظاهر کدورتی داردبتر از روی باشد آسترش .سعدی .
کدورت کشیدنلغتنامه دهخداکدورت کشیدن . [ ک ُ رَ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) ملامت کشیدن . رنج بردن . (فرهنگ فارسی معین ) : با آنکه من ندارم کاری به کار مردم دایم کشم کدورت از رهگذار مردم .صائب (از آنندراج ).
کدورت زدایلغتنامه دهخداکدورت زدای . [ ک ُ رَ زِ ] (نف مرکب ) زداینده ٔ تیرگی و آلودگی و ناپاکی : کو فر او که بود ضیابخش آفتاب کو لطف این که بود کدورت زدای خاک .خاقانی .
کدورت انگیزلغتنامه دهخداکدورت انگیز. [ ک ُ رَ اَ ] (نف مرکب ) ملال آور. آنکه تولید کدورت کند. (فرهنگ فارسی معین ) : چنین که صورت عالم کدورت انگیز است به بزم دهر تو گویی چراغ بی نورم .ابوطالب کلیم (از آنندراج ).
کدورت آوردنلغتنامه دهخداکدورت آوردن . [ ک ُ رَ وَ دَ ] (مص مرکب ) ملال آوردن . اندوه آوردن . آزردگی آوردن . (از ناظم الاطباء): ذکر کدورت کدورت آرد. (جامع التمثیل ).
کدورت داشتنلغتنامه دهخداکدورت داشتن . [ ک ُ رَ ت َ ] (مص مرکب )مکدر بودن . کدر بودن . (یادداشت مؤلف ) : آنکه ظاهر کدورتی داردبتر از روی باشد آسترش .سعدی .
کدورت کشیدنلغتنامه دهخداکدورت کشیدن . [ ک ُ رَ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) ملامت کشیدن . رنج بردن . (فرهنگ فارسی معین ) : با آنکه من ندارم کاری به کار مردم دایم کشم کدورت از رهگذار مردم .صائب (از آنندراج ).
کدورت زدایلغتنامه دهخداکدورت زدای . [ ک ُ رَ زِ ] (نف مرکب ) زداینده ٔ تیرگی و آلودگی و ناپاکی : کو فر او که بود ضیابخش آفتاب کو لطف این که بود کدورت زدای خاک .خاقانی .
کدورت انگیزلغتنامه دهخداکدورت انگیز. [ ک ُ رَ اَ ] (نف مرکب ) ملال آور. آنکه تولید کدورت کند. (فرهنگ فارسی معین ) : چنین که صورت عالم کدورت انگیز است به بزم دهر تو گویی چراغ بی نورم .ابوطالب کلیم (از آنندراج ).
کدورت آوردنلغتنامه دهخداکدورت آوردن . [ ک ُ رَ وَ دَ ] (مص مرکب ) ملال آوردن . اندوه آوردن . آزردگی آوردن . (از ناظم الاطباء): ذکر کدورت کدورت آرد. (جامع التمثیل ).
کدورت داشتنلغتنامه دهخداکدورت داشتن . [ ک ُ رَ ت َ ] (مص مرکب )مکدر بودن . کدر بودن . (یادداشت مؤلف ) : آنکه ظاهر کدورتی داردبتر از روی باشد آسترش .سعدی .
کدورت کشیدنلغتنامه دهخداکدورت کشیدن . [ ک ُ رَ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) ملامت کشیدن . رنج بردن . (فرهنگ فارسی معین ) : با آنکه من ندارم کاری به کار مردم دایم کشم کدورت از رهگذار مردم .صائب (از آنندراج ).
کدورت زدایلغتنامه دهخداکدورت زدای . [ ک ُ رَ زِ ] (نف مرکب ) زداینده ٔ تیرگی و آلودگی و ناپاکی : کو فر او که بود ضیابخش آفتاب کو لطف این که بود کدورت زدای خاک .خاقانی .