بُرقوزنیreamواژه‌های مصوب فرهنگستانتمیز کردن سطح آسیب‌دیده یا سوراخ‌شده پیش از تعمیر کردن یا پنچرگیری
عیدهلغتنامه دهخداعیده . [ ع َ دَه ْ ] (ع اِمص ) بدخوئی و کبر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سؤخلق . (از اقرب الموارد). || (ص ) مرد گرامی قدر درشت . و بدخوی از مردم و شتر و جز آن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). بدخلق از شتر و غیر آن ، و یا مرد عزیزالنفس و جافی . || آنکه به اطاعت حق در
مجیدلغتنامه دهخدامجید. [ م َ ] (ع ص ) شریف و بزرگوار و گرامی قدر و عالی مرتبت و بلندپایه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بزرگوار و گرامی . (غیاث ). ج ، امجاد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ذوالعرش المجید. (قرآن 1
نسناسلغتنامه دهخدانسناس . [ ن َ / ن ِ ] (ع اِ) دیو مردم . (مهذب الاسماء)(منتهی الارب ) (از السامی ) (انجمن آرا) (دهار) (ناظم الاطباء). غول . (ناظم الاطباء). جانوری بود چهارچشم سرخ روی درازبالا سبزموی ، در حد هندوستان ، چون گوسفند بود، او را صید کنند و خورند اه
گرامیفرهنگ فارسی عمیدعزیز؛ مکرم؛ محترم؛ ارجمند.⟨ گرامی داشتن: (مصدر متعدی) عزیز داشتن؛ محترم داشتن.⟨ گرامی شدن: (مصدر لازم) [قدیمی] عزیز شدن؛ ارجمند شدن.⟨ گرامی شمردن: (مصدر متعدی) عزیز شمردن؛ محترم دانستن.⟨ گرامی کردن: (مصدر متعدی) عزیز کردن؛ ارجمند کردن.
گرامیلغتنامه دهخداگرامی . [گ ِ ] (ص ) در پهلوی گرامیک از گرام . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). عزیز. مکرم و محبوب و بزرگ . (برهان ) (آنندراج ) (جهانگیری ). نیازی . کریم . نجیب . معزز. مکرم : اکرام ؛ گرامی کردن . (زوزنی ). فخم ؛ مرد بزرگ قدر و گرامی . انجاب ؛ گرامی گردیدن و فرزندان گرامی آوردن .
گرامیلغتنامه دهخداگرامی . [ گ ِ ] (اِخ ) دوره بیک . وی سفره چی علیقلی خان بود. جوانی است خوش سلیقه و خوش رفتار و در فن موسیقی اطلاعات بسیار دارد. تصنیفها نیز گفته و دراین باب رساله ای هم نوشته است . به ترکی و فارسی اشعار دارد و غزل عجیبی گفته که این ابیات از آن است :دیمه آنینک سرکویینیی که
گرامیلغتنامه دهخداگرامی . [ گ ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان چهاراویماق بخش قره آغاج شهرستان مراغه ، واقع در 21هزارگزی شمال باختری قره آغاج و 5هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ مراغه به میانه . کوهستانی و هوای آن معتدل است و <span class="
گرامیلغتنامه دهخداگرامی . [ گ ِ ] (اِخ ) نام پسر جاماسب است که در جنگ ارجاسب کشته شد. رجوع به مزدیسنا چ 1 ص 354 شود : بیاید پس از سروران سپاه پس تهم جاماسب دستور شاه نبرده سواری گرامیش نام <
حسن بلگرامیلغتنامه دهخداحسن بلگرامی . [ ح َ س َن ِ ب ُ گ َ ] (اِخ ) او راست : احوال قاآنی شاعر که در 1346 هَ . ق . در هند چاپ شده است . (ذریعه ج 7 ص 61).
روح بلگرامیلغتنامه دهخداروح بلگرامی . [ ح ِ ب ِ ] (اِخ ) یا روح الامین خان بن قاضی محمد سعید، شاعر فارسی زبان ، متوفی بسال 1151 هَ . ق . رجوع به مآثرالکرام تألیف غلامعلی آزاد بلگرامی ص 287، 289 و ف
شاهدی بلگرامیلغتنامه دهخداشاهدی بلگرامی . [ هَِ ی ِ ب ِ ] (اِخ ) میرعبدالواحد حسینی واسطی بلگرامی . شاگرد شیخ صفی سایی پوری و شیخ حسین سکندره بود از آثار اوست : سنابل . حل شبهات . شرح کافیه . دیوان صغیر. در سال 1017 هَ . ق . درگذشته است . (از الذریعة ج <span class="hl
آزاد بلگرامیلغتنامه دهخداآزاد بلگرامی . [ دِ ب ِ ] (اِخ ) از شعرای پارسی گوی هند، نامش امیرغلامعلی . وفاتش در سال 1165 هَ . ق . بوده است .
بلگرامیلغتنامه دهخدابلگرامی . [ ب ِ ل ِ ] (اِخ ) غلامعلی حسینی واسطی ، مشهور به آزاد. از شعرا و نویسندگان هند در قرن دوازدهم هجری . رجوع به غلامعلی آزاد در ردیف خود شود.
