احدبلغتنامه دهخدااحدب . [ اَ دَ ] (اِخ ) کوهی است در دیار بنی فزاره و گفته اند کوهی است به مکه و بعضی گفته اند دو کوه است و هر یکی را نام احدب است . (مراصد).
احدبلغتنامه دهخدااحدب . [اَ دَ ] (ع ص ، اِ) کج پشت . (زوزنی ). کوژ. (تفلیسی ). مرد کوژپشت . (منتهی الارب ). کُنج . (برهان ). آنکه سینه اش فروشده و پشتش برآمده باشد. ضد اَقعس : بس مبارز که زیر گرز تو کردپشت چون پشت مردم احدب . فرخی .<br
احیدبلغتنامه دهخدااحیدب . [ اُ ح َ دِ ] (اِخ ) (مصغر احدب ). نام کوهی است مشرف بر حدث واقع در ثغور رومیه . (معجم البلدان ).
اهدبلغتنامه دهخدااهدب . [ اَ دَ ] (ع ص ) مرد بسیارمژه و درازمژه . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مؤنث آن ، هدباء. (منتهی الارب ). درازمژگان . (وطواط). درازمژگان . مؤنث آن ، هدباء. ج ، هدب . (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). درازمژه . درازمژگان . (بحر الجواهر).
اعذبلغتنامه دهخدااعذب . [ اَ ذَ ] (ع ن تف ) شیرین تر. (آنندراج ). گواراتر. (ناظم الاطباء). نعت تفضیلی از عذب . خوشگوارتر. گوارنده تر. خوشتر. خوشمزه تر. خوش طعم تر. لذیذتر. (یادداشت بخط مؤلف ) : و هذا النهر کأسمه فرات ، هو من اعذب المیاه و اخفها. (رحله ٔ ابن جبیر). و
اعضبلغتنامه دهخدااعضب . [ اَ ض َ ] (ع ص ) مرد بی یاری گر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). کسی که بی یاور باشد. (از اقرب الموارد). || کوتاه دست . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شتر کوتاه دست . (از اقرب الموارد). || برادرمرده . مرد بی برادر و تنها که هیچ کس نداشته باشد. کسی
اعیذبلغتنامه دهخدااعیذب . [ اُ ذِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان باوی بخش مرکزی شهرستان اهواز. شغل اهالی زراعت و گله داری است و در تابستان راه اتومبیل رو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
احدب مزورلغتنامه دهخدااحدب مزور. [ اَ دَ ب ِ م ُ زَوْ وِ ] (اِخ ) مردی بود که خط هر کس چنان تقلید کردی که صاحب خط نیز تمیز نتوانستی . وفات او به سال 370 هَ . ق . بوده است .
کوزپشتلغتنامه دهخداکوزپشت . [ پ ُ ] (ص مرکب ) خمیده پشت وپشت دوتا. (آنندراج ). کسی که پشت آن خمیده و دوتا باشد. احدب . (ناظم الاطباء). اقوس . احدب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به کوز، کوژ و کوژپشت شود.
احدابلغتنامه دهخدااحداب . [ اِ ] (ع مص ) مهربان گردانیدن : احدب علیه . || گوژپشت گردانیدن : اَحدَبه اﷲ.
احدب مزورلغتنامه دهخدااحدب مزور. [ اَ دَ ب ِ م ُ زَوْ وِ ] (اِخ ) مردی بود که خط هر کس چنان تقلید کردی که صاحب خط نیز تمیز نتوانستی . وفات او به سال 370 هَ . ق . بوده است .
واصل بن الاحدبلغتنامه دهخداواصل بن الاحدب . [ ص ِ ل ِ نِل ْ اَ دَ ] (اِخ ) از محدثان است . سفیان ثوری از وی روایت کرده است . (عقدالفرید ج 2 ص 98).