فروبستنلغتنامه دهخدافروبستن . [ ف ُ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) بستن : دل از دنیا بردار، به خانه بنشین پست در خانه فروبند به فلج و به پژاوند . رودکی .چون سخن گوید ادیبان را بیاموزد سخن چون سخن خواند فصیحان را فروبندد زبان . <p class=
فروبستنفرهنگ فارسی عمید۱. بستن.۲. [مجاز] پیچیده و دشوار شدن: ◻︎ به حاجتی که رَوی تازهروی وخندانرو / فرونبندد کارِ گشادهپیشانی (سعدی: ۱۱۳).
چشم فروبستنلغتنامه دهخداچشم فروبستن . [ چ َ / چ ِ ف ُ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) چشم برهم نهادن . چشم بستن . چشم فرودوختن .- چشم از چیزی فروبستن ؛ اعتراض کردن از اعتنا نمودن بشأن آن چیز. (آنندراج ).- || صرف نظر کردن از آن چیز <span class=
فرابستنلغتنامه دهخدافرابستن . [ ف َ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) بستن . با دقت بستن : دل از دنیا بردار به خانه بنشین پست فرابند در خانه ، به فلج و به پژاوند. رودکی .رجوع به بستن شود.- در فرابستن ؛ مسدود کردن . پیش
چشم فروبستنلغتنامه دهخداچشم فروبستن . [ چ َ / چ ِ ف ُ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) چشم برهم نهادن . چشم بستن . چشم فرودوختن .- چشم از چیزی فروبستن ؛ اعتراض کردن از اعتنا نمودن بشأن آن چیز. (آنندراج ).- || صرف نظر کردن از آن چیز <span class=
چشم بستنلغتنامه دهخداچشم بستن . [ چ َ / چ ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) چشم بر هم نهادن . چشم فروبستن . مقابل چشم بازکردن و چشم گشودن . رجوع به چشم بر هم نهادن و چشم فروبستن شود.- چشم از جهان بستن ؛ کنایه از مردن . چشم از جهان فروبستن . دم د
چشم فرودوختنلغتنامه دهخداچشم فرودوختن . [ چ َ / چ ِ ف ُ ت َ ] (مص مرکب ) چشم فروبستن . چشم برهم نهادن .- چشم از جهان فرودوختن ؛ کنایه است از تن بمرگ دادن و دست از زندگی کشیدن . چشم از جهان فروبستن : تنم ز هجر ت
تفوهفرهنگ مترادف و متضاد۱. دهان گشودن ≠ لب فروبستن ۲. به زبان آوردن، به سخن آمدن، سخنگفتن، لب به سخن گشودن ≠ سکوت کردن، خاموش ماندن
ساکت بودنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مادۀ آلی ساکت بودن، خموش بودن، دمبرنیاوردن، کمحرف بودن ساکت شدن، دهان بستن، خاموش ماندن، دم فروبستن، لب بستن، زبان درکشیدن، خودداری کردن
چشم فروبستنلغتنامه دهخداچشم فروبستن . [ چ َ / چ ِ ف ُ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) چشم برهم نهادن . چشم بستن . چشم فرودوختن .- چشم از چیزی فروبستن ؛ اعتراض کردن از اعتنا نمودن بشأن آن چیز. (آنندراج ).- || صرف نظر کردن از آن چیز <span class=