شکرفشانانلغتنامه دهخداشکرفشانان . [ ش َ ک َ ف َ / ف ِ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) صفت حالیه . در حال شکرفشانی . در حالت شکرافشانی . در حال خواندن شعر یا آواز شیرین و خوش . در حال گفتن سخن شیرین : ره پیش گرفت بیت خوانان می شد همه ره شکرفشا