بهجلغتنامه دهخدابهج . [ ب َ ] (ع مص ) بهجة. شادمان گردیدن و مسرور شدن . (ناظم الاطباء). شادمانه شدن . (آنندراج ) (منتهی الارب ). شاد شدن . (ترجمان القرآن ) (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ). شادمان و مسرور گردیدن . || شاد و مسرور کردن کسی را. (ناظم الاطباء). شاد و مسرور ساختن کسی را. (منته
بهجلغتنامه دهخدابهج . [ ب َ هََ ] (اِ) دارویی است که از مصر آورند و بفارسی بوزیدان و بعربی مستعجل خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). بوزیدان . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ) (الفاظ الادویه ).
بحزلغتنامه دهخدابحز. [ ب َ ] (ع مص ) راندن . به مشت زدن و دفع کردن به درشتی . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
بیهشلغتنامه دهخدابیهش . [ هَُ ] (ص مرکب ) مخفف بیهوش .بیفکر. دیوانه . بیشعور. ناتوان . بی خرد : دیوانگان بیهشمان خواننددیوانگان نه ایم که مستانیم . رودکی .یکی کودکی خرد چون بیهشان ز کار گذشته چه دارد نشان . <p class="author
بهزلغتنامه دهخدابهز. [ ب َ ] (اِخ ) قبیله ای است و از آن قبیله است حجاج بهزی بن علاط و ضمرة بهزی بن ثعلبة که صحابی بوده اند. (از منتهی الارب ). قبیله ای است . (آنندراج ). قبیله ای از عرب . (ناظم الاطباء).
بهزلغتنامه دهخدابهز. [ ب َ ] (ع مص ) راندن و دور کردن کسی را از خویشتن بدرشتی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). بدرشتی دور کردن کسی را و دفعکردن او را. (ناظم الاطباء). || دست و پا یا هر دو دست زدن بر سینه ٔ کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || غلبه کردن . (منتهی ال
بهجتلغتنامه دهخدابهجت . [ ب َ ج َ ] (ع اِمص )شادمانی و تازگی . (غیاث ) (آنندراج ). سرور و شادی و شادمانی . (ناظم الاطباء) : آن ولایات دیگر بار ببهجت ملک و روای سلطنت او آراسته گشت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ تهران ص 301). || (مص ) شادمان
بهجردلغتنامه دهخدابهجرد. [ ب ِ ج ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان حومه ٔ بخش مشیز است که در شهرستان سیرجان واقع است و دارای 700 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8).
بهجردآبادلغتنامه دهخدابهجردآباد. [ ب ِ ج ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان نازیل بخش خاش است که در شهرستان زاهدان واقع است و دارای 200 تن سکنه است . ساکنین از طایفه ٔ ریگی هستند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8).
بهجةلغتنامه دهخدابهجة. [ ب َ ج َ ](ع مص ) شاد شدن . (دهار). شادمان شدن . (منتهی الارب ) (المصادر زوزنی ). بهج . (ناظم الاطباء). و رجوع به بهجت و بهج شود. || خوب و نیکو گردیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || (اِمص ) حسن و خوبی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): ... و انزل ل
بهجةدیکشنری عربی به فارسیخوشي , لذت , شوق , ميل , دلشاد کردن , لذت دادن , محظوظ کردن , طلسم , جادو , فريبندگي , دليري , افسون , زرق و برق , سرور , مسرت , حظ , شادي کردن , خوشحالي کردن , لذت بردن از
تبهیجلغتنامه دهخداتبهیج . [ ت َ ] (ع مص ) زیبا گردانیدن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). زیبا و نیکو گردانیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء): بهج اللّه ُ وجهه ُ؛ حسّنه ُ. (قطر المحیط).
حرصلغتنامه دهخداحرص . [ ح ِ ] (ع مص ) آزور شدن . (ترجمان عادل بن علی ). ولع. وُلوع . طَمْع. طَمَع. طماع . طماعیة. تطمع. شح ّ. شره . حریصی کردن . (تاج المصادر). آزور کردن . (دهار). تَعْص . بَهَج . استشراء. اِعْوال . اِعالة. فَغَم . هَلَع. لَوَع . تَلَهْجُم . طَزَع . اِلهاف .
شاد شدنلغتنامه دهخداشاد شدن . [ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) خوشحال شدن . بهجت . بهج . فرح . (ترجمان القرآن ). اعجاب . (منتهی الارب ). ابتهاج . استبهاج . بهج . استبشار. ارتیاح . اجتذال . جَذل . انفراج . استطراب . بَش ّ. بشاشت . تبشش : پری چهره را بچه بد در نهان از آن شاد ش
مبهاجلغتنامه دهخدامبهاج . [ م ِ ] (ع ص ) زن نیکو و خوب . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مرد یا زن نیکو. خوب . (ناظم الاطباء). زن خوبروی ، بهج الغلام و یبهج بهاجة، حسن فهو بهیج و هی مبهاج . (از محیطالمحیط). || کوهان فربه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط). رایت ناقة لها سنام
مستعجلةلغتنامه دهخدامستعجلة. [ م ُ ت َ ج ِ ل َ ] (ع ص ) مؤنث مستعجل . رجوع به مستعجل و استعجال شود. || (اِ) عروق البیض و آن گیاهی است که زنان را فربه کند. (منتهی الارب ). نزد بعضی بوزیدان است ونزد جمعی سورنجان و انطاکی وبعضی دیگر گویند که او فروع لعبه ٔ بربری و ریشه های آن است با پیچیدگی و صلب
بهجت آبادلغتنامه دهخدابهجت آباد. [ ب ِ ج َ ] (اِخ ) دهی از دهستان کشکوئیه است که در شهرستان رفسنجان واقع است و دارای 229 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8).
بهجت آبادلغتنامه دهخدابهجت آباد. [ ب ِ ج َ ] (اِخ ) دهی جزء دهستان فشگل دره است که در بخش آبیک شهرستان قزوین واقع است و دارای 160 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).
بهجت آیاتلغتنامه دهخدابهجت آیات . [ ب َ ج َ ] (ص مرکب ) خجسته . (ناظم الاطباء). خجسته . فرخنده .(فرهنگ فارسی معین ). || سعادتمند. || شادمان . (فرهنگ فارسی معین ) (ناظم الاطباء).
بهجت افزالغتنامه دهخدابهجت افزا. [ ب َ ج َ اَ ] (نف مرکب ) افزاینده ٔ شادمانی . زیاده کننده ٔ سرور. (از فرهنگ فارسی معین ).
بهجت فزالغتنامه دهخدابهجت فزا. [ ب َ ج َ ف َ ] (نف مرکب ) بهجت افزا. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بهجت افزا شود.
مبهجلغتنامه دهخدامبهج . [ م ُ ب َهَْ هَِ ] (ع ص ) نیکویی آورنده و پیراینده و زیبا سازنده .(ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) || مُبهِج . خوش و شادمان کننده . (غیاث ). شاد و مسرور سازنده . (آنندراج ). شادمانی آورنده . (ناظم الاطباء). و رجوع به ماده ٔ قبل شود. || کسی که خود را زیبا و خوش صورت جلوه د
مبهجلغتنامه دهخدامبهج . [ م ُ هَِ ] (ع ص ) خوش و شادمان کننده . (غیاث ). شاد و مسرور و سازنده . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || زمینی که صاحب نبات زیبا باشد. (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء).
متبهجلغتنامه دهخدامتبهج . [ م ُ ت َ ب َهَْ هَِ ] (ع ص ) شاد وخرم و خرسند. (ناظم الاطباء). و رجوع به تبهج شود.
مستبهجلغتنامه دهخدامستبهج . [ م ُ ت َ هَِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استبهاج . شادمان شونده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). شاد و شادمان و خوشحال . (ناظم الاطباء). رجوع به استبهاج شود.