شغللغتنامه دهخداشغل . [ ش َ ] (ع اِ) ج ِ شَغْلة. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به شغلة شود.
شغللغتنامه دهخداشغل . [ ش َ / ش ُ ] (ع مص ) در کار داشتن کسی را. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مشغول کردن . (دهار) (تاج المصادر بیهقی ). || به کار واداشته شدن ، شُغِل َ به (مجهولاً). (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مشغ
شغللغتنامه دهخداشغل . [ ش ُ / ش َ / ش َ غ َ / ش ُ غ ُ ] (ع اِ) کار. (ناظم الاطباء). کار و بی فرصتی . (غیاث اللغات ). کار. ج ، اشغال . (مهذب الاسماء). ضد فراغ . ج ، اشغال ، شغول . (از اقرب ال
شغللغتنامه دهخداشغل .[ ش َ غ ِ ] (ع ص ) باکار و کاردار و مشغول . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). مرد باکار. (منتهی الارب ).
شغیللغتنامه دهخداشغیل . [ ش َ ] (ع ص ) باکار و کاردار و مشغول . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). به معنی مشغول . (آنندراج ). و رجوع به شَغِل و مشغول شود.
سغللغتنامه دهخداسغل . [ س َ غ ِ ] (ع ص ) خوردبدن حقیر باریک قوائم یا مضطرب اعضا یا بدخو و بدخوار و بی آرام یا لاغر و نزار ترنجیده پوست . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). بدپرورده . (مهذب الاسماء).
صغللغتنامه دهخداصغل . [ ص َ غ ِ ] (ع ص ) مرد خرد و حقیرجثه ٔ لاغر باریک قدم مضطرب خلقت بی آرام بدخوی بدخوار. (منتهی الارب ).آنکه بزاد برآمده باشد به تن خرد. (مهذب الاسماء).
صیغللغتنامه دهخداصیغل . [ صی ی َ ] (ع ص ، اِ) خرمائی که بعض آن به بعض چسبیده ، چون که بشکافند از آن خطوط نمودار شود و کم است که اینچنین درغیر برنی یافت شود. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).- طین صیغل ؛ گلی که بعض آن بر بعض نشسته باشد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).<
شغلکلغتنامه دهخداشغلک . [ ش ُ ل َ ] (اِ مصغر) شغل کوچک و بی اهمیت . منصب حقیر و کار بی ارزش : خواستم شغلکی که شغلی هست هست از آن سان که من همی دانم .مسعودسعد.
شغلةلغتنامه دهخداشغلة. [ ش َ ل َ ] (ع اِ) خرمن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). خرمن و خرمنگاه . ج ، شَغْل . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). حدیث : ان علیاً علیه السلام خطب الناس بعد الحکمتین علی شغلة؛ ای علی بیدر . (ناظم الاطباء). || دفعة. (از اقرب الموارد).
حجر شغلانلغتنامه دهخداحجر شغلان . [ ح َ ج َرِ ش ُ ] (اِخ ) بضم الشین المعجمة و سکون الغین المعجمة ایضاً و آخره نون حصن فی جبل اللکام قرب انطاکیةمشرف علی بحیرة یغرا، و هو للداویة من الفرنج و هم قوم حبسوا انفسهم علی قتال المسلمین و منعوا انفسهم النکاح فهم بین الرهبان و الفرسان . (معجم البلدان ) دمشق
شغل آبادلغتنامه دهخداشغل آباد. [ ش ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان دوغایی بخش حومه ٔ شهرستان قوچان . سکنه ٔ آن 368 تن . آب آن از قنات است . محصول عمده آن غلات و لبنیات است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
شغلکلغتنامه دهخداشغلک . [ ش ُ ل َ ] (اِ مصغر) شغل کوچک و بی اهمیت . منصب حقیر و کار بی ارزش : خواستم شغلکی که شغلی هست هست از آن سان که من همی دانم .مسعودسعد.
شغلةلغتنامه دهخداشغلة. [ ش َ ل َ ] (ع اِ) خرمن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). خرمن و خرمنگاه . ج ، شَغْل . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). حدیث : ان علیاً علیه السلام خطب الناس بعد الحکمتین علی شغلة؛ ای علی بیدر . (ناظم الاطباء). || دفعة. (از اقرب الموارد).
هم شغللغتنامه دهخداهم شغل . [ هََ ش ُ ] (ص مرکب ) همکار. همحرفه . دو تن که شغل یکسان دارند. رجوع به همکار شود.
مشغللغتنامه دهخدامشغل . [ م ُ غ ِ ] (ع ص ) کسی که در کار دارد خود را. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ).
اشغللغتنامه دهخدااشغل . [ اَ غ َ ] (ع ن تف )درکارتر. مشغول تر. شُغِل َ عنه بکذا (بصیغه ٔ مجهول )؛یعنی از آن بدین سرگرم شد و گویند: ما اشغله (بصیغه ٔ تعجب ) و این شاذ است زیرا از مجهول صیغه ٔ تعجب بنانمیشود زیرا بصیغه ٔ اسم مفعول است و تعجب از فعل فاعل است . همچنین صفت تفضیل هم مانند تعجب است
ام شغللغتنامه دهخداام شغل . [ اُم ْ م ِ ش ُ ] (ع اِ مرکب ) درباره ٔ کسی گویند که عزم کاری کند ولی به اتمام نرساند، اصلش چنان است که گویند: زنی پی کاری میرفت در این بین حیض بروی عارض شد و بدون انجام کار برگشت . (از المرصع).